### จดหมายเปิดผนึก จากคนไทย “อีกคนหนึ่ง” ###
ถึงสหภาพยุโรป
ผมขออภัยที่เขียนจดหมายฉบับ
ผมอยากให้ท่านเข้าใจว่า ไม่ใช่คนไทยทุกคนจะมีสติปัญ
ในแง่พระเกียรติยศ -- พวกเขาไม่เข้าใจว่าการลงโทษ
พวกเขาไม่ยอมรับรู้ว่าสังคม
ในแง่ระบบกฎหมาย -- เพื่อนร่วมชาติของผมไม่รู้จ
เพื่อนร่วมชาติของผมด้อยควา
ในแง่เสรีภาพ -- เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เพื่อ
เสรีภาพนั้นเป็นสิ่งจำเป็นพ
ผมเชื่อว่าท่านทราบดีว่าควา
สุดท้าย ผมขอขอบคุณในแถลงการณ์ของท่
-------------
### An open letter from “another Thai citizen” ###
To the European Union Delegation to Thailand:
My fellow Thai citizen has recently wrote an open letter to you regarding his/her opinion on the Delegation's position on Somyot Pruksakasemsuk's case. The letter contains a number of inaccuracies that I wish to take this opportunity to clarify to you, as well as to the concerned observers of Thai politics.
I beg for your understanding that not all educated Thais are educated. Not all Thais have the knowledge and judgment that are worthy of being a global citizen in our time. Many Thais do not understand the tumultuous history that has shaped the European foundations of human rights, or how European sovereign states and their institutions are established and preserved. Many Thais do not know the social factors contributing to the rise and decline of the institution of monarchy.
*** With regard to the preservation of the Monarchy, many Thais do not understand that civilized legal system and legal principles are the basic requirements to defend their beloved Institution. The harsh punishment, manipulation of legal process, and the exploitation of the Monarchy for political agendas, regardless of the perpetrator, is damaging the Monarchy, as well as Thailand's reputation.
They do not acknowledge the fact that the world is criticizing them. Had they use their inner voice of reason and conscience, it would have been clear to them that they are not acting in the best interest of the Thai Monarchy.
*** With regard to the legal system, not only that many Thais do not know the history of the EU, they also do not know their own history. They do not know that the King Rama V of Siam (1853-1910), for his exceptionally keen vision of the changes in his era, has ordered a complete modernization of Siam's archaic legal system. The modernization guarantees an equal access to justice that follows the standard of the “civilized world”, in order for Thailand to become “civilized” - for the Thai nation to gain the respect and acceptance from outside world. This has led to cancellation of the extraterritoriality of Britain and other European powers in Thailand in 1938.
For their lack of knowledge of their own history, my fellow Thai citizens do not realize that the present form of the Thai lese majesty law has been amended for a number of times. Each of the amendment has allowed a successively wider range of interpretations on what constitutes a lese majesty, resulting in complications of enforcement and in infringement of the freedom of expression.
*** With regard to freedom and human rights, many of my fellow citizens regrettably do not understand the fundamental differences between freedom of expression and defamation of Monarchy.
Freedom is a fundamental requirement for society, an important foundation upon which we can protect and defend our Monarchy from both domestic and foreign threats. There is no such thing as a call for freedom to defame the Monarchy in Thailand. The present movement in Thailand is solely to call for modernization of the lese majesty law to be more proportional, fair, transparent, and civil. If my fellow citizen has followed the recent developments with open mind and tolerance, this would have been an intuitive call.
I sincerely hope that you will understand that the embarrassing opinion of my fellow citizen does not represent the general sentiment within the country. Likewise, I dare not claim that opinion in this letter is shared by the Thai population as a whole. Therefore, I believe that only the law that permits freedom of expression will allow the full spectrum of thought to be represented equally.
Lastly, I thank you for your declaration, for your friendship and concern in Thailand's deep and fundamental problems. I hope that our nation will one day have the opportunity to reciprocate, because it is in our culture that sincere and constructive criticism is an expression of true friendship
ถึงสหภาพยุโรป
ผมขออภัยที่เขียนจดหมายฉบับ
ผมอยากให้ท่านเข้าใจว่า ไม่ใช่คนไทยทุกคนจะมีสติปัญ
ในแง่พระเกียรติยศ -- พวกเขาไม่เข้าใจว่าการลงโทษ
พวกเขาไม่ยอมรับรู้ว่าสังคม
ในแง่ระบบกฎหมาย -- เพื่อนร่วมชาติของผมไม่รู้จ
เพื่อนร่วมชาติของผมด้อยควา
ในแง่เสรีภาพ -- เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เพื่อ
เสรีภาพนั้นเป็นสิ่งจำเป็นพ
ผมเชื่อว่าท่านทราบดีว่าควา
สุดท้าย ผมขอขอบคุณในแถลงการณ์ของท่
-------------
### An open letter from “another Thai citizen” ###
To the European Union Delegation to Thailand:
My fellow Thai citizen has recently wrote an open letter to you regarding his/her opinion on the Delegation's position on Somyot Pruksakasemsuk's case. The letter contains a number of inaccuracies that I wish to take this opportunity to clarify to you, as well as to the concerned observers of Thai politics.
I beg for your understanding that not all educated Thais are educated. Not all Thais have the knowledge and judgment that are worthy of being a global citizen in our time. Many Thais do not understand the tumultuous history that has shaped the European foundations of human rights, or how European sovereign states and their institutions are established and preserved. Many Thais do not know the social factors contributing to the rise and decline of the institution of monarchy.
*** With regard to the preservation of the Monarchy, many Thais do not understand that civilized legal system and legal principles are the basic requirements to defend their beloved Institution. The harsh punishment, manipulation of legal process, and the exploitation of the Monarchy for political agendas, regardless of the perpetrator, is damaging the Monarchy, as well as Thailand's reputation.
They do not acknowledge the fact that the world is criticizing them. Had they use their inner voice of reason and conscience, it would have been clear to them that they are not acting in the best interest of the Thai Monarchy.
*** With regard to the legal system, not only that many Thais do not know the history of the EU, they also do not know their own history. They do not know that the King Rama V of Siam (1853-1910), for his exceptionally keen vision of the changes in his era, has ordered a complete modernization of Siam's archaic legal system. The modernization guarantees an equal access to justice that follows the standard of the “civilized world”, in order for Thailand to become “civilized” - for the Thai nation to gain the respect and acceptance from outside world. This has led to cancellation of the extraterritoriality of Britain and other European powers in Thailand in 1938.
For their lack of knowledge of their own history, my fellow Thai citizens do not realize that the present form of the Thai lese majesty law has been amended for a number of times. Each of the amendment has allowed a successively wider range of interpretations on what constitutes a lese majesty, resulting in complications of enforcement and in infringement of the freedom of expression.
*** With regard to freedom and human rights, many of my fellow citizens regrettably do not understand the fundamental differences between freedom of expression and defamation of Monarchy.
Freedom is a fundamental requirement for society, an important foundation upon which we can protect and defend our Monarchy from both domestic and foreign threats. There is no such thing as a call for freedom to defame the Monarchy in Thailand. The present movement in Thailand is solely to call for modernization of the lese majesty law to be more proportional, fair, transparent, and civil. If my fellow citizen has followed the recent developments with open mind and tolerance, this would have been an intuitive call.
I sincerely hope that you will understand that the embarrassing opinion of my fellow citizen does not represent the general sentiment within the country. Likewise, I dare not claim that opinion in this letter is shared by the Thai population as a whole. Therefore, I believe that only the law that permits freedom of expression will allow the full spectrum of thought to be represented equally.
Lastly, I thank you for your declaration, for your friendship and concern in Thailand's deep and fundamental problems. I hope that our nation will one day have the opportunity to reciprocate, because it is in our culture that sincere and constructive criticism is an expression of true friendship
Piyawatana Yosyingyong อย่าต่อว่าผมนะครับอ่านดูแล้ว มองประเด็นหลักไม่ออก^^
รู้สึกกว้างไปหมด
ในสังคมที่ การถกเถียงเชิงวิชาการไม่ได้รับการยอมรับ
เรื่องที่มิบังควรเอ่ยถึง ก็น่าจะต้องพับไว้ก่อนดีกว่า
ยิ่งถ้าเปรียบเทียบ กม. ที่เขียนสวยและดูเหมือนยุติธรรม
แต่นำมาปฏิบัติจริงไม่ได้เลย ยิ่งควรหาวิธีอื่น ลงมือสร้างสรรค์สังคมของเรากันดีกว่า ^^
รู้สึกกว้างไปหมด
ในสังคมที่ การถกเถียงเชิงวิชาการไม่ได้รับการยอมรับ
เรื่องที่มิบังควรเอ่ยถึง ก็น่าจะต้องพับไว้ก่อนดีกว่า
ยิ่งถ้าเปรียบเทียบ กม. ที่เขียนสวยและดูเหมือนยุติธรรม
แต่นำมาปฏิบัติจริงไม่ได้เลย ยิ่งควรหาวิธีอื่น ลงมือสร้างสรรค์สังคมของเรากันดีกว่า ^^
Supapong Wanitpongpan Piyawatana Yosyingyong
ผมไม่ใช่คนที่ชอบต่อว่าใคร และไม่ดูถูกความเห็นคนอื่นครับ สบายใจได้ ^^
ยอมรับว่าในช่วงแรกที่คุณของ add มา ผมรู้สึกว่าคุณพยายามแสดงความเห็นขัดแย้งกับผม
แต่ผมก็รู้สึกแค่เฉพาะช่วงแรก หลังจากได้เห็นความคิดเห็นกันมากขึ้น ผมไม่รู้สึกอย่างนั้นอีกเลยนะครับ
และหลายๆครั้งที่ผมเข้าไป post ในพื้นที่ของคุณก็เพื่อพูดคุย ออกความเห็นเฉยๆ (แต่บางครั้งคุณอาจจะมองเหมือนผมต่อว่าคุณ ซึ่งที่จริงไม่ใช่เลยครับ^^)
ประเด็นของจดหมายนี้ ต้องถามก่อนว่า คุณได้อ่านอีกฉบับก่อนหน้านี้หรือยังครับ
เขาเขียนเพื่อตอบโต้กันตรงนั้นน่ะครับ
ถ้าคุณยังไม่ได้อ่านก็อาจจะไม่เข้าใจ
ประเด็นคือวิธีอื่นที่จะนำมาลงมือสร้างสรรสังคมนี่ล่ะครับ มันทำยังไง
สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่ถ่ายทอด "กาลามสูตร"
นำเสนอมุมมองและเหตุผล
มองให้กว้าง มองส่วนรวม นำหมากล้อมมาประยุกต์ใช้
นำเสนอแนวทางเหล่านี้ ให้กับน้องๆ และคนรอบๆตัวผม ทำเท่าที่จะทำได้
ซึ่งบางคนก็ยอมรับ บางคนก็ไม่
ถ้าคุณมีวิธีที่น่าสนใจ ลองนำเสนอกันดูครับ เผื่อผมจะได้เอาไปประยุกต์ใช้ต่อ ^^
ผมไม่ใช่คนที่ชอบต่อว่าใคร และไม่ดูถูกความเห็นคนอื่นครับ สบายใจได้ ^^
ยอมรับว่าในช่วงแรกที่คุณของ add มา ผมรู้สึกว่าคุณพยายามแสดงความเห็นขัดแย้งกับผม
แต่ผมก็รู้สึกแค่เฉพาะช่วงแรก หลังจากได้เห็นความคิดเห็นกันมากขึ้น ผมไม่รู้สึกอย่างนั้นอีกเลยนะครับ
และหลายๆครั้งที่ผมเข้าไป post ในพื้นที่ของคุณก็เพื่อพูดคุย ออกความเห็นเฉยๆ (แต่บางครั้งคุณอาจจะมองเหมือนผมต่อว่าคุณ ซึ่งที่จริงไม่ใช่เลยครับ^^)
ประเด็นของจดหมายนี้ ต้องถามก่อนว่า คุณได้อ่านอีกฉบับก่อนหน้านี้หรือยังครับ
เขาเขียนเพื่อตอบโต้กันตรงนั้นน่ะครับ
ถ้าคุณยังไม่ได้อ่านก็อาจจะไม่เข้าใจ
ประเด็นคือวิธีอื่นที่จะนำมาลงมือสร้างสรรสังคมนี่ล่ะครับ มันทำยังไง
สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่ถ่ายทอด "กาลามสูตร"
นำเสนอมุมมองและเหตุผล
มองให้กว้าง มองส่วนรวม นำหมากล้อมมาประยุกต์ใช้
นำเสนอแนวทางเหล่านี้ ให้กับน้องๆ และคนรอบๆตัวผม ทำเท่าที่จะทำได้
ซึ่งบางคนก็ยอมรับ บางคนก็ไม่
ถ้าคุณมีวิธีที่น่าสนใจ ลองนำเสนอกันดูครับ เผื่อผมจะได้เอาไปประยุกต์ใช้ต่อ ^^
Piyawatana Yosyingyong จม.ก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้อ่านแน่นอนครับ แหะๆ ^^
โชคดีครับ ที่คุณรับฟัง เรื่องความเห็นผมออกตัวเสมอว่าเป็นกลาง
ถ้าเรารู้จักกันก่อนหน้านี้คุณจะได้เห็นผมประณาม
พี่หมากม๊ากมากออกสื่อบ่อยๆฮาๆ
เรื่องการแนะนำคง ขอเสนอเลยดีกว่าครับ
ในยุคที่ทุกคนล้วนมีความคิดเป็นของตัวเอง
เริ่มจากในกลุ่มคนสนิท วิพากษ์สังคม ไปจนถึงเรื่องของโลก
ด้วยนิสัยคนไทยเราดื้อรั้น ถ้าเริ่มรับฟังกันได้และขยายวงออกไป
ก็ถือเป็นคุณูปการแก่สังคมที่เริ่มวิปริตนี้ละครับ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ การสนทนาเชิงวิชาการต้องใช้เวลาช่วยเยียวยา
เรามาสวนกระแสของความแตกแยกนี้กันครับ
โชคดีครับ ที่คุณรับฟัง เรื่องความเห็นผมออกตัวเสมอว่าเป็นกลาง
ถ้าเรารู้จักกันก่อนหน้านี้คุณจะได้เห็นผมประณาม
พี่หมากม๊ากมากออกสื่อบ่อยๆฮาๆ
เรื่องการแนะนำคง ขอเสนอเลยดีกว่าครับ
ในยุคที่ทุกคนล้วนมีความคิดเป็นของตัวเอง
เริ่มจากในกลุ่มคนสนิท วิพากษ์สังคม ไปจนถึงเรื่องของโลก
ด้วยนิสัยคนไทยเราดื้อรั้น ถ้าเริ่มรับฟังกันได้และขยายวงออกไป
ก็ถือเป็นคุณูปการแก่สังคมที่เริ่มวิปริตนี้ละครับ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยครับ การสนทนาเชิงวิชาการต้องใช้เวลาช่วยเยียวยา
เรามาสวนกระแสของความแตกแยกนี้กันครับ
Eg Ying อย่าเถียงกันเลยครับ ผมเห็นว่าทุกความเห็นถูกต้องทั้งนั้น ตราบเท่าที่กฎหมายตัดสินนั่นแหละครับ ^^
Piyawatana Yosyingyong ง่า สานต่อไม่ได้เลยครับ ถ้าไม่เริ่มเถียงกัน
Supapong Wanitpongpan อันนี้ผมก็ทำกับน้องๆที่ผมสนิทอยู่ครับ
เคยลองกับคนที่รู้ัจักแต่ไม่สนิทละ ไม่ไหว
เลยเป็นประเด็นที่เอาไป Post ใน wall ของคุณน่ะครับ 555++
ประมาณว่า บอกว่าผมพยายามยัดเยียดความฉลาดบ้างล่ะ ผมเหมารวมว่าคนอื่นไม่รุ้จักหาข้อมูลบ้างล่ะ
ทั้งๆที่กับคนที่ผมคุยในเรื่องนั้นๆ มีข้อมูลอะไรใหม่ผมก็ Update ให้ตลอด โดยไม่ได้คิดว่า เขามีหรือยัง
มีแล้วก็ไม่เป็นไร ไม่มีจะได้มีก็แค่นั้น
ผมเลยต้องจำกัดเฉพาะคนที่คุยกันได้จริงๆน่ะครับ ไม่งั้นกลายเป็นผิดใจกันไปแทน - -"
เคยลองกับคนที่รู้ัจักแต่ไม่สนิทละ ไม่ไหว
เลยเป็นประเด็นที่เอาไป Post ใน wall ของคุณน่ะครับ 555++
ประมาณว่า บอกว่าผมพยายามยัดเยียดความฉลาดบ้างล่ะ ผมเหมารวมว่าคนอื่นไม่รุ้จักหาข้อมูลบ้างล่ะ
ทั้งๆที่กับคนที่ผมคุยในเรื่องนั้นๆ มีข้อมูลอะไรใหม่ผมก็ Update ให้ตลอด โดยไม่ได้คิดว่า เขามีหรือยัง
มีแล้วก็ไม่เป็นไร ไม่มีจะได้มีก็แค่นั้น
ผมเลยต้องจำกัดเฉพาะคนที่คุยกันได้จริงๆน่ะครับ ไม่งั้นกลายเป็นผิดใจกันไปแทน - -"
Eg Ying ถ้าพงษ์จำกัดคนคุย ก็ไม่ใช่พับลิค ไม่ประชาธิปไตยสิครับ
Piyawatana Yosyingyong ผมเชื่อว่า คนในสังคมกำลังวิวัฒนาการสู่ปชต.อย่างเงียบๆครับ
แต่ความเงียบนี้ มีนัยยะอยู่ตรงการถกเถียง
ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นครับ พื้นฐานของคนคือความหวัง
เมื่อทุกคนรู้ว่าอะไรคือการเสียสละเพื่อส่วนรวม
ทิฐิ(ความเห็น)ส่วนตัว ก็จะถูกเก็บไว้ โลกเป็นเช่นนี้เอง
แต่ความเงียบนี้ มีนัยยะอยู่ตรงการถกเถียง
ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นครับ พื้นฐานของคนคือความหวัง
เมื่อทุกคนรู้ว่าอะไรคือการเสียสละเพื่อส่วนรวม
ทิฐิ(ความเห็น)ส่วนตัว ก็จะถูกเก็บไว้ โลกเป็นเช่นนี้เอง
Supapong Wanitpongpan Eg Ying บางคนเขารับไม่ได้ หรือไม่ยอมรับน่ะครับเอ็ก ก็ไม่รู้จะทำยังไง - -"
Piyawatana Yosyingyong ก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นครับ
ผมก็เิริ่มจากตัวผมเองกับคนใกล้ตัว หรือคนที่คุยกันได้ รับฟังเหตุผลก่อนไง ^^
Piyawatana Yosyingyong ก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นครับ
ผมก็เิริ่มจากตัวผมเองกับคนใกล้ตัว หรือคนที่คุยกันได้ รับฟังเหตุผลก่อนไง ^^
...................................................................................................................
นักเรียนออกแบบ หรือ นักเลียนแบบ ?
ในวิชา วาดเขียน วันนี้
ครูมาลี บอกให้ วาดรูป บ้าน
ให้ นักเรียน ใช้ จินตนาการ
ท้ายชั่วโมง มาส่งงาน ตามเวลา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉันหยิบสี ออกมา จากกระเป๋า
หลับตาเอา นึกภาพ บ้านหรรษา
หยิบสีเขียว ขึ้นมา วาดหลังคา
มีปล่องไฟ สีฟ้า ตั้ง ๕ อัน
เพื่อเวลา วันคริสต์มาส นั้นมาถึง
ซานตาคลอส จะได้บึ่ง รีบมาหา
จำได้บ้าน หลังคา-เขียว ปล่องไฟ-ฟ้า
หย่อนของขวัญ ลงมา ๕ ช่องเล้ย !!
ส่วนตัวบ้าน ฉันละเลงด้วย สีแดง
เจาะช่องแสง เป็นรู เต็มข้างฝา
ให้ พระอาทิตย์ ส่องแสง ลอดเข้ามา
สว่างจ้า ทั้งวัน ไม่เปลืองไฟ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉันวาดบ้าน ให้สูง ตั้ง ๓ ชั้น
ห้องของฉัน สูงกว่า ต้นไม้ใหญ่
มองออกไป ข้างนอกได้ ไกลแสนไกล
กล้องดูดาว ตั้งไว้ ใช้ส่องดู
มีประตู เข้าบ้านได้ หลายๆ ด้าน
แต่ละบาน มีชื่อ เขียนแปะอยู่
นี่ของพ่อ นี่ของแม่ นี่ของปู่
ของฉันอยู่ บานเล็กสุด ติดบ่อปลา
ในบ่อปลา มีโลมา แสนใจดี
ให้ฉันขี่ ว่ายเล่น แสนเริงร่า
มีกระดาน จากห้องนอน ลื่นลงมา
บ้านหรรษา ฉันสนุก กว่าใครๆ
กริ๊งๆๆ เสียงกระดิ่ง ดังขึ้น
ครูมาลี ลุกยืน ร้องเสียงใส
“เอ้า นักเรียน รีบมาส่ง งานไวไว
ครู จะให้ คะแนน และรางวัล”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สักพักหนึ่ง ครูมาลี ก็ยืนขึ้น
ถือภาพวาด ในมือ เรียกชื่อฉัน
“ด.ญ.ทอฝัน มาหาครู อย่างเร็วพลัน
มาพร้อมกัน กับ ด.ช. เจตนา
“ทอฝันจ๋า หนูวาด อะไรมาส่ง
ครูตกลง ให้วาดบ้าน นะหนูจ๋า”
ฉันงุนงง “นี่ค่ะบ้าน นี่ไงคะ..หลังคา
นี่...โลมา นี่...บ่อน้ำ นั่น...ปล่องไฟ”
ครูมาลี ฟังจบ หัวเราะร่า
“ทอฝันจ๋า บ้านแบบนี้ มีที่ไหน
บ้านสีแดง หลังคาเขียว เปรี้ยวเกินไป
แล้วจะมี ปล่องไฟทำไม ตั้งหลายอัน
ไม่เคยเจอ บ้านที่ไหน เค้าเจาะรู
มีประตู หลายบาน น่าขบขัน
ปลาโลมา บ้านใคร เค้าเลี้ยงกัน
สไลเดอร์ ยาวๆ นั่น อันตราย”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ด.ช.เจตนา หยิบงานเธอ มาให้ครู
นี่สิหนู บ้านที่ถูก ตามใจหมาย
หลังคาจั่ว บ้านสี่เหลี่ยม ไร้ลวดลาย
มีต้นไม้ ภูเขา นกสามตัว
บ้านแบบนี้ คือบ้านที่ เขาอยู่กัน
อย่าไปคิด นอกจากนั้น ให้ปวดหัว
เปิดหนังสือ แล้ววาดตาม นั่นแหละชัวร์
จงอย่ามัว คิดฟุ้งซ่าน ให้เสียเวลา“
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
นักเรียนในห้อง มองมา ทำตาแป๋ว
ฟังครูแล้ว จดจำ พยักหน้า
สิ่งที่ดี คือสิ่งที่ จำกันมา
แค่ออกไป ค้นหา แล้วทำตาม
ฉันนั่งมอง สองคะแนน ที่ครูให้
นึกย้อนไป เข้าใจ ไร้คำถาม
จินตนาการ คือสิ่งที่ ควรห้ามปราม
จงเก็บความ “ไม่เหมือนใคร” ไว้คนเดียว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ในวิชา วาดเขียน วันนี้
ครูมาลี บอกให้ วาดรูป บ้าน
ให้ นักเรียน ใช้ จินตนาการ
ท้ายชั่วโมง มาส่งงาน ตามเวลา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉันหยิบสี ออกมา จากกระเป๋า
หลับตาเอา นึกภาพ บ้านหรรษา
หยิบสีเขียว ขึ้นมา วาดหลังคา
มีปล่องไฟ สีฟ้า ตั้ง ๕ อัน
เพื่อเวลา วันคริสต์มาส นั้นมาถึง
ซานตาคลอส จะได้บึ่ง รีบมาหา
จำได้บ้าน หลังคา-เขียว ปล่องไฟ-ฟ้า
หย่อนของขวัญ ลงมา ๕ ช่องเล้ย !!
ส่วนตัวบ้าน ฉันละเลงด้วย สีแดง
เจาะช่องแสง เป็นรู เต็มข้างฝา
ให้ พระอาทิตย์ ส่องแสง ลอดเข้ามา
สว่างจ้า ทั้งวัน ไม่เปลืองไฟ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉันวาดบ้าน ให้สูง ตั้ง ๓ ชั้น
ห้องของฉัน สูงกว่า ต้นไม้ใหญ่
มองออกไป ข้างนอกได้ ไกลแสนไกล
กล้องดูดาว ตั้งไว้ ใช้ส่องดู
มีประตู เข้าบ้านได้ หลายๆ ด้าน
แต่ละบาน มีชื่อ เขียนแปะอยู่
นี่ของพ่อ นี่ของแม่ นี่ของปู่
ของฉันอยู่ บานเล็กสุด ติดบ่อปลา
ในบ่อปลา มีโลมา แสนใจดี
ให้ฉันขี่ ว่ายเล่น แสนเริงร่า
มีกระดาน จากห้องนอน ลื่นลงมา
บ้านหรรษา ฉันสนุก กว่าใครๆ
กริ๊งๆๆ เสียงกระดิ่ง ดังขึ้น
ครูมาลี ลุกยืน ร้องเสียงใส
“เอ้า นักเรียน รีบมาส่ง งานไวไว
ครู จะให้ คะแนน และรางวัล”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สักพักหนึ่ง ครูมาลี ก็ยืนขึ้น
ถือภาพวาด ในมือ เรียกชื่อฉัน
“ด.ญ.ทอฝัน มาหาครู อย่างเร็วพลัน
มาพร้อมกัน กับ ด.ช. เจตนา
“ทอฝันจ๋า หนูวาด อะไรมาส่ง
ครูตกลง ให้วาดบ้าน นะหนูจ๋า”
ฉันงุนงง “นี่ค่ะบ้าน นี่ไงคะ..หลังคา
นี่...โลมา นี่...บ่อน้ำ นั่น...ปล่องไฟ”
ครูมาลี ฟังจบ หัวเราะร่า
“ทอฝันจ๋า บ้านแบบนี้ มีที่ไหน
บ้านสีแดง หลังคาเขียว เปรี้ยวเกินไป
แล้วจะมี ปล่องไฟทำไม ตั้งหลายอัน
ไม่เคยเจอ บ้านที่ไหน เค้าเจาะรู
มีประตู หลายบาน น่าขบขัน
ปลาโลมา บ้านใคร เค้าเลี้ยงกัน
สไลเดอร์ ยาวๆ นั่น อันตราย”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ด.ช.เจตนา หยิบงานเธอ มาให้ครู
นี่สิหนู บ้านที่ถูก ตามใจหมาย
หลังคาจั่ว บ้านสี่เหลี่ยม ไร้ลวดลาย
มีต้นไม้ ภูเขา นกสามตัว
บ้านแบบนี้ คือบ้านที่ เขาอยู่กัน
อย่าไปคิด นอกจากนั้น ให้ปวดหัว
เปิดหนังสือ แล้ววาดตาม นั่นแหละชัวร์
จงอย่ามัว คิดฟุ้งซ่าน ให้เสียเวลา“
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
นักเรียนในห้อง มองมา ทำตาแป๋ว
ฟังครูแล้ว จดจำ พยักหน้า
สิ่งที่ดี คือสิ่งที่ จำกันมา
แค่ออกไป ค้นหา แล้วทำตาม
ฉันนั่งมอง สองคะแนน ที่ครูให้
นึกย้อนไป เข้าใจ ไร้คำถาม
จินตนาการ คือสิ่งที่ ควรห้ามปราม
จงเก็บความ “ไม่เหมือนใคร” ไว้คนเดียว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น