...................................................................................................................
รักกันไว้เถิด~ ปาระเบิดข้ามแดนไทย~ จะโดนชาติไหนๆ~ ก็ตายด้วยกัน
..........................................................................................................
.......................................................................................................
http://pantip.com/topic/30396707
Chevron เผยปี 2010 ผลิตก๊าซธรรมชาติในไทยได้เป็นอันดับ 2 ของโลก...แล้วไง???
กระทู้ข่าว
คือไอ้มุก "ข้อมูลครึ่งเสี้ยว" ของแก๊งทวงคืน ปตท นี่ก็ยังหน้าด้านใช้กันอยู่ไม่สร่างซานะครับ...แหม่
ผมไปทะเลาะกับเพจ "ทวงคืนพลังงานไทย" และ "Thai Energy Get Back" มานิดหน่อยลองดูข้อมูลที่มันนำเสนอตามภาพนะครับ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=519380898119455&set=a.213360575388157.54801.100001426476823&type=1&ref=notif¬if_t=notify_me&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=517427244983493&set=a.485146284878256.109052.485143231545228&type=1&theater
ไงบ้างครับเห็นพาดหัวข่าว "ไทยรัฐสไตล์" ของมันแล้วตื่นเต้นไหมครับ ผมก็เลยขอเข้าไปดูสักหน่อยว่าปริมาณมันมหาศาลแค่ไหน เพราะผมไม่หลงกลมันที่ชอบเอาแต่ "อันดับ" มาหากินให้เราเข้าใจผิดคิดว่าประเทศเรานี่มีทรัพยากรปิโตรเลียมมากมายเหลือคณานับ ผมก็เข้าไปตามลิ้งค์ที่มันให้มา http://issuu.com/srun/docs/chevron2010
แล้วก็ตามไปดู "ปริมาณที่มันปกปิดไว้ไม่นำเสนอให้เราดู" ได้ข้อมูลตามภาพครับ

แล้วผมก็เข้าไปในหน่วยงานของไทยเรา เอาข้อมูลมาเปรียบเทียบกัน http://www.eppo.go.th/info/3ng_stat.htm
เริ่มที่ปริมาณที่เราผลิตได้ทั้งหมดจากผู้รับสัมปทานทุกราย

ต่อด้วยปริมาณที่เราใช้ครับ

เอาล่ะข้อมูลครบถ้วนเพื่ออำนวยความสะดวกแก่ทุกท่านผมเอาข้อมูลทั้งหมดมาไว้ในตารางเดียวกันนะครับ

ไงบ้างครับ "Chevron ผลิตก๊าซธรรมชาติในไทยได้เป็นอันดับ 2 ของโลก - ที่เราใช้" และ "ที่เราผลิตได้ - ที่เราใช้" ให้ผลลัพธ์ที่ "ติดลบแดงเถือกต่อเนื่องกันทุกปี"
ยังงีใครคิดว่า เรา ประเทศไทย ซาอุดิอาระเบียแห่งตะวันออกไกล มีทรัพยากรทางปิโตรเลียมเหลือเฟืออยู่ไหมครับ?
เลิกเชื่อข้อมูลครึ่งเสี้ยวที่รายงานแต่อันดับ ไม่บอกปริมาณที่ผลิตได้ เปรียบเทียบกับ ปริมาณการใช้ กันเสียทีเถิดครับ พี่น้องชาวไทยทั้งหลาย อย่ามัวให้เขาหลอกอยู่เลยครับ บ้านเมืองเรามันมีปัญหาแตกแยก แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ให้ร้ายป้ายสีกันมากพอแล้ว อย่าหลงเอาตัวเองเข้าไปเป็นเหยื่อในกระบวนการนี้กันอีกเลย
ผมไปทะเลาะกับเพจ "ทวงคืนพลังงานไทย" และ "Thai Energy Get Back" มานิดหน่อยลองดูข้อมูลที่มันนำเสนอตามภาพนะครับ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=519380898119455&set=a.213360575388157.54801.100001426476823&type=1&ref=notif¬if_t=notify_me&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=517427244983493&set=a.485146284878256.109052.485143231545228&type=1&theater
ไงบ้างครับเห็นพาดหัวข่าว "ไทยรัฐสไตล์" ของมันแล้วตื่นเต้นไหมครับ ผมก็เลยขอเข้าไปดูสักหน่อยว่าปริมาณมันมหาศาลแค่ไหน เพราะผมไม่หลงกลมันที่ชอบเอาแต่ "อันดับ" มาหากินให้เราเข้าใจผิดคิดว่าประเทศเรานี่มีทรัพยากรปิโตรเลียมมากมายเหลือคณานับ ผมก็เข้าไปตามลิ้งค์ที่มันให้มา http://issuu.com/srun/docs/chevron2010
แล้วก็ตามไปดู "ปริมาณที่มันปกปิดไว้ไม่นำเสนอให้เราดู" ได้ข้อมูลตามภาพครับ

แล้วผมก็เข้าไปในหน่วยงานของไทยเรา เอาข้อมูลมาเปรียบเทียบกัน http://www.eppo.go.th/info/3ng_stat.htm
เริ่มที่ปริมาณที่เราผลิตได้ทั้งหมดจากผู้รับสัมปทานทุกราย

ต่อด้วยปริมาณที่เราใช้ครับ

เอาล่ะข้อมูลครบถ้วนเพื่ออำนวยความสะดวกแก่ทุกท่านผมเอาข้อมูลทั้งหมดมาไว้ในตารางเดียวกันนะครับ

ไงบ้างครับ "Chevron ผลิตก๊าซธรรมชาติในไทยได้เป็นอันดับ 2 ของโลก - ที่เราใช้" และ "ที่เราผลิตได้ - ที่เราใช้" ให้ผลลัพธ์ที่ "ติดลบแดงเถือกต่อเนื่องกันทุกปี"
ยังงีใครคิดว่า เรา ประเทศไทย ซาอุดิอาระเบียแห่งตะวันออกไกล มีทรัพยากรทางปิโตรเลียมเหลือเฟืออยู่ไหมครับ?
เลิกเชื่อข้อมูลครึ่งเสี้ยวที่รายงานแต่อันดับ ไม่บอกปริมาณที่ผลิตได้ เปรียบเทียบกับ ปริมาณการใช้ กันเสียทีเถิดครับ พี่น้องชาวไทยทั้งหลาย อย่ามัวให้เขาหลอกอยู่เลยครับ บ้านเมืองเรามันมีปัญหาแตกแยก แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ให้ร้ายป้ายสีกันมากพอแล้ว อย่าหลงเอาตัวเองเข้าไปเป็นเหยื่อในกระบวนการนี้กันอีกเลย
.................................................................................................................
"ทูตวีรชัย" แถลง เขมร "ปลอมแผนที๋" ชัดเจน - ยัน "นพดล"ไม่ทำเสียดินแดน - ชม "มิรอง"เหมาะสมกับงาน
วันนี้ (22 เม.ย.) ที่กระทรวงการต่างประเทศ คณะทำงานต่อสู้คดีปราสาทพระวิหาร ซึ่งประกอบด้วย นายวีรชัย พลาศรัย เอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ หัวหน้าคณะทำงาน และทีมทนายความชาวต่างชาติ ซึ่งประกอบด้วย ศาสตราจารย์ โดนัลด์ เอ็ม แม็คเรย์ ศาสตราจารย์ เจมส์ ควอร์ฟฟอร์ด ศาสตราจารย์อแลงต์ แปลเล่ต์ และนางสาวอลินา มิรอง ร่วมแถลงข่าวถึงถ้อยแถลงต่อศาลโลกเรื่องปราสาทพระวิหาร โดยนายวีรชัย กล่าวขอบคุณนายกรัฐมนตรี ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ และยืนยันว่าตนเองไม่ได้ทำงานคนเดียว แต่มีทีมงานทั้งฝ่ายกฏหมาย กระทรวงการต่างประเทศ ฝ่ายความมั่นคง และคณะรัฐบาล ให้การสนับสนุน รวมไปถึงนักวิชาการและสื่อมวลชนที่แสดงข้อคิดเห็นต่างๆ
นายวีรชัย กล่าวถึง วิธีการทำงานของคณะฯ ว่า ให้ทุกคนเขียนถ้อยแถลงของตนเอง และให้เวียนกันแก้ไขถ้อยแถลง จากนั้นจึงส่งให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น ฝ่ายความมั่นคง และ สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา ตรวจสอบและแก้ไข
นอกจากนี้ นายวีรชัย ยังกล่าวยืนยันด้วยว่าสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ พระองค์ทรงเป็นนักโบราณคดีอย่างแท้จริง และการในต่อสู้ครั้งนี้ตนได้ชี้แจงให้สาธารณชนทราบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โดยหลังจากนายวีรชัยได้กล่าวแถลงการณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้วได้เปิดให้สื่อมวลซักถามเกี่ยวกับรายละเอียดในการต่อสู้คดีครั้งนี้ แต่ทั้งนี้เมื่อสื่อมวลชน ถามถึงผลการตัดสินของศาลโลก นายวีรชัยกล่าวว่า ไม่อยากแสดงความเห็นเพราะเป็นการทำงานของศาลโลก แต่ยืนยันว่าความสัมพันธ์ระหว่างไทย-กัมพูชายังคงเป็นไปในแนวทางบวก
เมื่อถามว่า ทำไมจึงฉุกใจว่ามีการปลอมแปลงแผนที่ นายวีรชัย กล่าวว่า ไม่ต้องฉุกใจอะไร เพราะเปิดหลักฐานมาก็เห็นชัดๆ ว่าฝ่ายกัมพูชาปลอมแปลงแผนที่
ส่วนกระแสที่มีการวิพากษ์วิจารณ์ว่า แถลงการณ์ร่วมสนับสนุนให้กัมพูชาขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก หรือ เอ็มโอยู ปี 2551 ที่ทำในสมัยนพดล ปัทมะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ ซึ่งทางฝั่งกัมพูชายกมาเป็นหลักฐานซึ่งส่งผลเสียและเป็นการขายชาตินั้น นายวีรชัย กล่าวว่า ฝั่งกัมพูชาได้ยกเรื่องนี้มาเป็นข้อต่อสู้ในศาลโลก ซึ่งตนก็ได้ชี้แจงในถ้อยแถลงกลับไปแล้วว่า แถลงการร่วมของคุณนพดลที่ให้กัมพูชาทะเบียนปราสาทพระวิหารให้ขึ้นทะเบียนเฉพาะตัวปราสาท เป็นไปตามเส้นเขตแดนตามมติคณะรัฐมนตรี ปี 2505 ไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาในพื้นที่ 4.6 ตารางกิโลเมตรแต่อย่างใด
จากนั้น ผู้สื่อข่าว ได้สอบถาม นางสาวเอลินา มิรอง ผู้เชี่ยวชาญด้านแผนที่หนึ่งในทีมกฎหมาย ว่าหาหลักฐานเรื่องแผนที่ได้อย่างไร ซึ่งนางสาวมิรอง กล่าวว่า เบื้องต้นได้ปรึกษากับคุณวีรชัย และใช้แผนที่ซึ่งศาลทำไว้ และหาหลักฐานจากแหล่งอื่น เช่น จากหอจดหมายของกรมสนธิสัญญา เพื่อเปรียบเทียบข้อแตกต่างกัน
และเมื่อถามนางสาวมิรอง ต่อไปว่า ทำไมถึงเลือกเธอมาทำงานนี้ นางสาวมิรอง กล่าวอย่างถ่อมตัวว่า คงเป็นเพราะไม่มีคนอื่นมาทำงานนี้แล้ว ซึ่งนายวีรชัย กล่าวเสริมว่า ที่เลือกนางสาวมิรองมาทำงานนี้เพราะเห็นว่าเธอมีความพร้อม
ส่วนบทบาทของทีมทนายต่อจากนี้ นายวีรชัย กล่าวว่าจะทำการเผยแพร่ความรู้แก่ประชาชนไทยให้พร้อมรับคำตัดสินของศาลโลกได้ทันทีเมื่อคำตัดสินออกมา ส่วนที่ศาลให้ส่งการตีความคำว่า "พื้นที่บริเวณปราสาท" ของฝ่ายไทยนั้น ยังไม่ขอให้ข้อมูลตอนนี้เพราะจะมีผลกับรูปคดี
เมื่อการแถลงข่าวเสร็จสิ้น นายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล รองนายกฯ และรัฐมนตรีต่างประเทศได้มอบดอกไม้แสดงความขอบคุณให้กับคณะทีมกฎหมายของไทย
........................................................................................................
มหากาพย์เขาพระวิหาร #8
ที่มาของการที่ข้าราชการ ก.ต่างประเทศ ไปยอมรับแผนที่ 1:200,000 กับกัมพูชาเป็นครั้งแรกใน MOU 2543 ตัดจากรายงานที่แสนอในวุฒิสภา โดย ดร.สุวันชัย แสงสุขเอี่ยม
"..ก่อนหน้าที่ผู้เขียนได้ทราบข้อเท็จจริงดังกล่าว ผู้เขียนได้มีโอกาสประชุมหลายครั้งร่วมกับเจ้าหน้าที่ของกระทรวงการต่างประเทศหลายคนเกี่ยวกับกรณีปราสาทพระวิหาร และ MOU 2543 เจ้าหน้าที่ของกระทรวงการต่างประเทศดังกล่าวทั้งหมดไม่เคยเปิดเผยข้อเท็จจริงดังกล่าวในการประชุมครั้งใดๆ เลย
แต่หลังที่ผู้เขียนได้ทราบข้อเท็จจริงดังกล่าวแล้ว ผู้เขียนได้มีโอกาสประชุมร่วมกับเจ้าหน้าที่ของกระทรวงการต่างประเทศ รวมทั้งประชุมร่วมกับประธานกรรมการและกรรมการของ JBC (ฝ่ายไทย) หลายครั้ง โดยผู้เขียนได้สอบถามว่าทำไมกระทรวงการต่างประเทศจึงดำเนินการทำ MOU 2543 โดยไปยอมรับแผนที่มาตราส่วน 1:200,000 ที่จัดทำโดยฝรั่งเศสฝ่ายเดียว ว่าเป็นแผนที่ที่จัดทำขึ้นตามผลงานการปักปันเขตแดนของคณะกรรมการปักปันเขตแดนระหว่างสยามกับอินโดจีนซึ่งจัดตั้งขึ้นตามอนุสัญญาฉบับปี ค.ศ. 1904 และสนธิสัญญาฉบับปี ค.ศ. 1907 ระหว่างสยามกับฝรั่งเศส เจ้าหน้าที่ของกระทรวงการต่างประเทศ รวมทั้งนายวศิน ธีรเวชญาณ ที่ปรึกษากระทรวงการต่างประเทศซึ่งเป็นประธานของ JBC (ฝ่ายไทย) ในขณะนั้น และนายประศาสน์ ประศาสน์วินิจฉัย เอกอัครราชทูตไทยประจำสหราชอาณาจักรกัมพูชาซึ่งเป็นกรรมาธิการของ JBC (ฝ่ายไทย) ให้เหตุผลว่า
เนื่องจากประเทศกัมพูชาเป็นผู้เสนอให้มีการระบุแผนที่ดังกล่าวใน MOU 2543 ด้วย หากประเทศไทยไม่ยอมรับเงื่อนไขดังกล่าวก็จะทำให้ไม่สามารถตกลงจัดทำ MOU 2543 ได้ นอกจากนี้บุคคลดังกล่าวทั้งหมดยังยืนยันด้วยว่าแผนที่มาตราส่วน 1:200,000 ดังกล่าว มีผลบังคับใช้ตามคำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีปราสาทพระวิหาร ทั้งๆ ที่ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศมิได้มีคำพิพากษาดังกล่าวตามที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น ในขณะที่ฝ่ายกัมพูชาก็ยืนยันมาตลอดเช่นกันว่า แผนที่มาตราส่วน 1:200,000 ดังกล่าวเป็นแผนที่ที่จัดทำขึ้นตามผลงานการปักปันเขตแดนของคณะกรรมการปักปันเขตแดนระหว่างสยามกับอินโดจีนและมีผลบังคับใช้ตามคำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีปราสาทพระวิหาร รวมทั้งเส้นเขตแดนระหว่างไทยกัมพูชาเป็นไปตามแผนที่ดังกล่าว "
นอกจากนั้น
กัมพูชาไม่มีทางที่จะถือว่า MOU 2543 ข้อ 1 (ค) ไม่ได้หมายที่แผนที่ 1 : 200,000 ระวางดงรัก ตามมาร์คอย่างเด็ดขาด !!
เพราะมันขัดรัฐธรรมนูญกัมพูชาครับ !!!
รัฐธรรมนูญกัมพูชา Constitution of the Kingdom of Cambodia ฉบับปีค.ศ. 1993 หรือพ.ศ. 2536 ซึ่งสหประชาติเข้ามาช่วยร่าง บัญญัติไว้ในมาตรา 2 หรือ Article 2 ว่า...
"The territorial integrity of the Kingdom of Cambodia, shall absolutely not to be violated within its borders as defined in the 1/100,000 scale map made between the year 1933 - 1953 and internationally recognized between the years 1963 - 1969."
และรัฐธรรมนูญกัมพูชาก็กำหนดไว้เด็ดขาดว่าการทำสัญญาใด ๆ กับต่างประเทศจะขัดกับหลักการนี้ไม่ได้ ถ้าขัด ให้ถือว่าสัญญานั้นไม่มีผลบังคับใช้
ความในมาตรา 55 หรือ Article 55 บัญญัติไว้ดังนี้...
"Any treaty and agreement incompatible with the independence, sovereignty, territorial integrity, neutrality and national unity of the Kingdom of Cambodia shall be annulled."
ทีนี้มาดูว่าไอ้เจ้าแผนที่ 1 : 100,000 ที่ระบุไว้ในมาตรา 2 มันคืออะไร ดร.สุวันชัย แสงสุขเอี่ยมค้นคว้าหาข้อมูลจนพบเอกสาร "Notes on the Cambodia - Vietnam boundary maps and the delimitation 1985/2005 Treaties." ฉบับลงวันที่ 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 2005 ซึ่งเป็นเอกสารที่ระบุแผนที่ทุกประเภทที่กัมพูชาใช้อยู่ มีระบุในข้อ 3 ว่า...
"The Cambodia - Thailand boundary (1 : 200,000 scale) maps were "made" in 1907, based on the 1904 - 1907 Treaty ; however, the 1 : 200,000 maps were re-examined, re-verified, converted into a larger scale (1 : 100,000) and re-published in the early 1950s."
เป็นการบ่งบอกว่า แผนที่ 1 : 100,000 ในมาตรา 2 รัฐธรรมนูญกัมพูชา ค.ศ. 1993 ก็คือแผนที่ 1 : 200,000 จัดทำใหม่นั่นเอง
ดังนั้น กัมพูชาไม่มีทางที่จะทำสัญญาหรือทำข้อตกลงกับประเทศใดให้เขตแดนของเขาผิดเพี้ยนไปจากแผนที่ 1 : 200,000 ได้เลย ถ้าทำ ก็ไม่มีผลบังคับใช้ เพราะนี่เป็นบทบังคับเด็ดขาดของรัฐธรรมนูญประเทศเขา
เพราะฉะนั้น....
1. เขาจึงยอมทำ MOU 2543 กับประเทศไทย เพราะมันยอมรับบรรจุแผนที่ 1 : 200,000 ไว้ในข้อ 1 (ค) หลักการนี้มาทำซ้ำอีกครั้งใน TOR 2546, กรอบเจรจา 28 ตุลาคม 2551 เขาเชื่อและเข้าใจอย่างนี้ ไม่มีทางจะเชื่อและเข้าใจเป็นอย่างอื่นได้ ไม่ว่ามาร์คของเราจะเชื่อและเข้าใจอย่างไร
2. ในการเจรจาตามกรอบ JBC เขาไม่มีทางจะถอยจากหลักการแผนที่ 1 : 200,000 ได้ เพราะเป็นบทบังคับ
MOU 2543 และการเจรจาตามกรอบ JBC จึงไม่สามารถจะทำให้ไทยได้ประโยชน์ ไม่ว่าตรงจุด 4.6 ตารางกิโลเมตร หรือจุดไหน หากว่าไทยยึดถือแตกต่างออกไปจากแผนที่ 1 : 200,000
MOU 2543 เมื่อเกิดขึ้นในปี 2543 กัมพูชาก็ครอบครองแผ่นดินไทยอยู่แล้วหลายจุด ทั้งที่ 4.6 ตารางกิโลเมตร และที่บ้านหนองจาน มันก็เลยทำให้เขาได้ครอบครองต่อเนื่อง เราจะไปทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะขัดข้อ 5 และข้อ 8 มิหนำซ้ำนับแต่ลงนามมา ไทยเคารพข้อ 5 และข้อ 8 มากกว่าเขา แต่เขาไม่เคารพ คงเดินหน้าเข้ามาอย่างแยบยลทุกรูปแบบ ไม่เพียงแค่ชุมชน ตลาด แต่ยังรวมถึงวัดอีกต่างหาก
และถึงแม้จะได้มีความพยายามอธิบายว่า เขตแดนที่จะใช้แผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 นั้นไม่รวมระวางดงรัก ซึ่งหมายถึงพื้นที่รอบปราสาทพระวิหารด้วย เพราะถือว่าแผนที่ดังกล่าวเฉพาะระวางดงรักไม่ใช่ผลงานการปักปันเขตแดนระหว่างสยามกับฝรั่งเศส
แต่ในทางปฏิบัติกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะพฤติกรรมผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องจะไปยึดแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 เป็นหลักสำคัญมากกว่าสันปันน้ำเกิดขึ้นรวมถึงระวางดงรัก และพื้นที่รอบปราสาทพระวิหารด้วยดังนี้
1. หลังไทยกับกัมพูชาได้ลงนามใน MOU 2543 กัมพูชาได้ประกาศพระราชกฤษฎีกากำหนดเส้นเขตแดนตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ซึ่งจัดทำขึ้นโดยฝรั่งเศสแต่เพียงฝ่ายเดียวในระวางดงรัก บริเวณเขาพระวิหารโดยทันที
2. คณะกรรมาธิการเขตแดนร่วมไทย-กัมพูชา (เจบีซี) ดำเนินการประชุมเพื่อสำรวจและจัดทำหลักเขตแดนทางบกในบริเวณเขาพระวิหาร ในช่วงปลายปี พ.ศ.2551 – ต้นปี พ.ศ. 2553 ทั้งๆที่พื้นที่ดังกล่าวเป็นบริเวณที่สยามกับฝรั่งเศสได้สำรวจและปักปันเสร็จสิ้นไปเมื่อ 103 ปีที่แล้ว โดยใช้สันปันน้ำและขอบหน้าผาที่มีความชัดเจนตามธรรมชาติเป็นเส้นเขตแดนถาวร แต่กลับที่จะเดินหน้าสำรวจเพื่อจัดทำหลักเขตแดนในบริเวณดังกล่าว
ดังนั้นการประชุมเพื่อตกลงสำรวจและจัดทำหลักเขตแดนซ้ำในบริเวณดังกล่าว ไม่ว่าจะเป็นการหาสันปันน้ำใหม่ หรือจะจัดทำหลักเขตแดนใหม่ จึงย่อมเท่ากับว่าฝ่ายไทยได้สละหลักสันปันน้ำและขอบหน้าผาซึ่งเคยใช้เป็นเส้นเขตแดนตามธรรมชาติที่ได้สำรวจและปักปันเสร็จสิ้นไปโดยคณะกรรมการปักปันเขตแดนผสมสยามกับฝรั่งเศสเมื่อ 103 ปีที่แล้ว ให้มาตกลงกันใหม่ระหว่างไทยกับกัมพูชา ซึ่งย่อมทำให้นานาชาติเข้าใจว่า การที่สำรวจและจัดทำหลักเขตแดนย่อมหมายถึงว่าเขตแดนดังกล่าวมีความไม่ชัดเจนจึงต้องมีความโน้มเอียงเชื่อไปว่าไทยกำลังไปยึดเส้นเขตแดนใหม่ตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ซึ่งจัดทำโดยฝรั่งเศสแต่เพียงฝ่ายเดียวแทน
3. ในบันทึกผลการประชุมคณะกรรมาธิการเขตแดนร่วมไทย-กัมพูชา (เจบีซี) ครั้งที่ 4 ระหว่างวันที่ 3 - 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552 ได้ปรากฏคำปราศรัยเปิดประชุมของนายวาร์ คิม ฮอง รัฐมนตรีอาวุโสรับผิดชอบด้านชายแดน ในฐานะประธานเจบีซีฝ่ายกัมพูชา ความตอนหนึ่งว่า:
“ตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม 2551 การละเมิดมาตรา 5 ของบันทึกความเข้าใจว่าด้วยการสำรวจและจัดหลักเขตแดนไทย-กัมพูชา (MOU) พ.ศ. 2543 โดยทหารไทย ในพื้นที่ดงรักโดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณปราสาทพระวิหาร ปราสาทตาเมือน ปราสาทตากราเบ็ย ฯลฯ ได้ก่อให้เกิดสถานการณ์ใหม่ที่ประเด็นยังคงค้างอยู่ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลกัมพูชายังยึดมั่นที่จะอดกลั่นที่สุดเพื่อให้มีการแก้ไขปัญหาโดยสันติวิธีและฉันมิตร”
คำปราศรัยดังกล่าวเป็นการกล่าวให้ร้ายประเทศไทย มีนัยยะว่าประเทศไทยเป็นฝ่ายรุกล้ำอธิปไตยของกัมพูชาตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ทั้งๆที่ดินแดนดังกล่าวเป็นดินแดนไทย และประธาน เจบีซีฝ่ายไทยก็หาได้มีการโต้แย้งคำปราศรัยดังกล่าวไม่
4. กัมพูชาได้ยื่นเอกสารแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ 32 และคณะกรรมการมรดกโลกได้มีมติขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกเมื่อปี 2551 และกัมพูชายังได้ยื่นเอกสารต่อองค์การยูเนสโกและคณะกรรมการมรดกโลกว่าตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 ฝ่ายทหารไทยได้ใช้กำลังรุกล้ำอธิปไตยกัมพูชาตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ซึ่งจัดทำโดยฝรั่งเศสแต่เพียงฝ่ายเดียว จนทำให้องค์การยูเนสโกได้ให้เงินสนับสนุนกัมพูชาซ่อมสร้างตลาดกัมพูชาในดินแดนไทยจำนวนเงิน 50,000 เหรียญสหรัฐ เพราะเข้าใจว่าไทยได้รุกรานกัมพูชาตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 โดยที่ฝ่ายไทยก็ไม่ได้ทักท้วงอีกเช่นกัน ดังปรากฏตามรายงานในคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ 33 เมื่อปี พ.ศ. 2552
กัมพูชาได้ยื่นแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ต่อองค์การยูเนสโก เพื่อร้องเรียนว่าบริเวณเขาพระวิหาร ทหารไทย รุกล้ำอธิปไตยกัมพูชาตามแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ทั้งๆที่อยู่ในดินแดนไทย และองค์การยูเนสโกก็ได้ให้เงินสนับสนุนซ่อมสร้างตลาดกัมพูชาจำนวน 50,000 เหรียญสหรัฐ ในดินแดนไทยประเทศไทยเพราะข้อหาว่าไทยรุกรานกัมพูชา โดยฝ่ายไทยไม่ได้โต้แย้งใดๆ
ดังนั้นการที่รัฐบาลตัดสินใจใช้ MOU 2543 มาเป็นเครื่องมือเพื่ออธิบายต่อคณะกรรมการมรดกโลก และองค์การยูเนสโก ว่าการสำรวจและจัดทำหลักเขตแดนยังไม่แล้วเสร็จ จึงย่อมมีความหมายในสายตานานาชาติว่า การสำรวจและจัดทำหลักเขตแดนที่ยังไม่แล้วเสร็จนั้น เป็นการไม่แล้วเสร็จในการจัดทำหลักเขตแดนทางบกตามเส้นเขตแดนที่กำหนดไว้ในแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000
5. เอกสารของกรมสนธิสัญญาและกฎหมาย กระทรวงการต่างประเทศ เรื่อง ปัญหาเขตแดนไทย-ลาว เมื่อปี พ.ศ. 2547 ได้แสดงข้อความที่แสดงถึงวิธีคิดของกระทรวงการต่างประเทศซึ่งต้องทำงานอยู่ในคณะกรรมาธิการเขตแดนร่วมไทย-กัมพูชา ภายใต้เงื่อนไขที่ต้องสำรวจและจัดทำหลักเขตแดนทางบกตาม เอ็มโอยู 2543 โดระบุเนื้อหาที่เป็นอันตรายอย่างยิ่งหากยังคงเอ็มโอยู 2543 อยู่กล่าวคือ
ประการแรก เอกสารฉบับนี้ระบุว่าแผนที่มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 เป็นผลงานของคณะกรรมการปักปันเขตแดนชุดที่ 1 ซึ่งจัดตั้งขึ้นตามสนธิสัญญา ปี ค.ศ. 1904 และยังระบุด้วยว่าแผนที่ฉบับนี้ก็ยังบังคับใช้อยู่ใน “ระวางดงรัก” ด้วย
ประการที่สอง เอกสารดังกล่าวยังระบุกรณีปัญหาสันปันน้ำในภูมิประเทศจริงไม่สอดคล้องกับแผนที่คณะกรรมการปักปันเขตแดนฯมาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 โดยกรมสนธิสัญญาและกฎหมาย กระทรวงการต่างประเทศให้ความเห็นถึงวิธีคิดไว้ว่า:
“ในการแก้ปัญหาในกลุ่มนี้ ทั้งสองฝ่ายมีความเห็นแตกต่างกัน โดยฝ่ายไทยมีความเห็นว่า เส้นเขตแดนที่ปรากฏในแผนที่คณะกรรมการปักปันเขตแดนฯ ซึ่งขัดแย้งกับสันปันน้ำธรรมชาติซึ่งเป็นเส้นเขตแดนที่กำหนดไว้ตามสนธิสัญญาฯนั้น ต้องถือเส้นเขตแดนที่ปรากฏในแผนที่เป็นสำคัญ เนื่องจากสนธิสัญญาซึ่งจัดทำก่อนแผนที่ระบุเพียงหลักการของการกำหนดเส้นเขตแดนไว้ แต่รายละเอียดของเส้นเขตแดน ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกำหนดไว้ในแผนที่ซึ่งจัดทำขึ้นมาภายหลังของสนธิสัญญา ตามหลักกฎหมายต้องถือว่าเจตนาล่าสุดของทั้งสองฝ่ายลบล้างเจตนาแรกที่ขัดแย้งกัน นอกจากนั้น คำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีปราสาทพระวิหารได้วินิจฉัยว่าแผนที่มีฐานเหนือกว่าสัญญา”
6. มีการเจรจาเพื่อให้ทหารไทยและกัมพูชาถอยออกจากพื้นที่พิพาท ทั้งๆที่เป็นดินแดนไทยหลังแนวขอบหน้าผา ย่อมแสดงว่าฝ่ายไทยไม่ได้ถือว่าดินแดนไทยอยู่หลังแนวขอบหน้าผาอย่างเคร่งครัด แต่กลับถือเป็นพื้นที่พิพาทตาม MOU 2543
ลองพิจารณาดูนะครับ ว่า MOU 43 เป็นอย่างไร
และในเมื่อการปักปันทางบกเป็น MOU 43 ก็เกิดการปักปันทางทะเล เป็น MOU 44 ขึ้นมา
.............................................................................................................
รู้ไปทำไมว่า มดเป็นตัวอย่างหนึ่งของการท
ทั้งนี้ ในทำนองเดียวกันกับที่เฮนรี
...............................................................................................................
http://www.youtube.com/watch?v=eBZAHxu1NOs&feature=youtu.be
..............................................................................................................
.+*+. นิ ท า น ข อ ง พ่ อ .+*+.
กาลหนึ่งนานมาแล้ว นานเท่าไหร่ไม่รู้ พ่อมักจะเริ่มต้นเรื่องอย่า งนี้ทุกครั้ง
มีเจ้าหญิงอยู่องค์หนึ่ง เจ้าหญิงคนนี้เป็นคนขยัน ทำอาหารเก่ง ชอบทำงานบ้านเสมอ ๆ
เจ้าหญิงของพ่อมักจะเป็นคนท ี่ขยันเสมอ ๆ ...
เจ้าหญิงได้พบกับชายแปลกหน้ าคนหนึ่งในสวนดอกไม้ข้าง ๆ ปราสาท
ในขณะที่เจ้าหญิงกำลังเก็บด อกไม้
ผมพิมพ์มาถึงตรงนี้ ก็ต้องกด Delete ลบข้อความนั้นทิ้งเสียหมด
หลังจากที่ผมนั่งจ้องอยู่หน ้าจอคอมพิวเตอร์ร่วมครึ่งชั ่วโมงแล้วมั้ง
แต่งานเขียนของผมก็ยังอยู่เ หมือนเดิม
ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีอะไรขยับเขยื้อนไปสักอ ย่าง
ทั้ง ๆ ที่ผมจะต้องส่งต้นฉบับในวัน พรุ่งนี้แล้ว
แย่จริง ๆ สมาธิหายไปไหนหมดนะ
บรรยากาศ ภาพความหลังในวัยเด็กหายไปไ หนหมดนะ
- - นี่ผมคิดผิดหรือเปล่าหนอ? - -
ที่รับงานเขียนเรื่องสั้นเก ี่ยวกับพ่อมา
ก็เพราะคำว่า พ่อ นี่แหละที่ทำให้ผมเขียนไม่อ อก
ไม่รู้จะเขียนอะไร เพราะพ่อไม่เคยอยู่ในความทร งจำของพ่อ
หรือเป็นฮีโร่เยี่ยงอย่างพ่ อคนอื่น ๆ จนบางครั้งผมมีความรู้สึกรา วกับว่า
พ่อกับผมเป็นคนแปลกหน้าที่ต ่างวัยและบังเอิญมาอาศัยอยู ่ภายใต้ชายคาเดียวกัน
พ่อยังเป็นคนทำลายครอบครัว ทำลายความรักที่แม่มีต่อพ่อ อย่างหมดสิ้น
จนแม่ทนไม่ไหวต้องหย่าร้างก ันไปในที่สุด และพ่อยังจะทำลายความฝันของ ผมอีก
ผมอยากเรียนหนังสือ ผมชอบงานเขียนหนังสือ
ผมบอกกับพ่อในวันที่พ่อบอกใ ห้ผมเลิกเรียนหนังสือ
และออกมาช่วยกันทำงานที่โรง กลึงของตนเอง..
แกจะเรียนไปทำไมนักหนา กิจการของพ่อก็มี
แล้วนายความฝันบ้า ๆ บอ ๆ ของแกอีก
ผมทิ้งมันไม่ได้ ผมทิ้งความฝันของผมไม่ได้หร อกพ่อ ผมเถียง
แต่แกต้องทิ้งมัน แกต้องมาช่วยฉันทำงาน พ่อขึ้นเสียงตอบกลับมา
พ่อ มันหมดสมัยที่พ่อจะบังคับลู กแล้วนะ
“แต่ฉันจะบังคับแก” พ่อยืนคำขาด
พรุ่งนี้แกต้องไปลาออก
ผมเกลียดพ่อ ผมเกลียดความคิดโง่ ๆ ของพ่อ
เกลียดการกระทำของพ่อ
ที่วัน ๆ มัวแต่นั่งทำงานงก ๆ พ่อไม่เคยสนใจผม
พ่อไม่เคยถามผมสักคำว่าผมต้ องการอะไร เอ๊ะอะอะไรพ่อก็บังคับผม ผมเกลียดพ่อ
ฝ่ามืออันหนักอึ่งของพ่อกระ ทบลงบนใบหน้าแก้มข้างขวาของ ผมอย่างจัง
แกออกไปแกออกไปจากบ้านของฉั นเดี๋ยวนี้นะ แกไม่ใช่ลูกฉัน
ดูแลตัวเองดี ๆ นะ ผมหันมาบอกน้องชายที่ยืนอยู ่ห่าง ๆ
ก่อนที่ผมจะก้าวเดินออกจากบ ้านหลังนั้นมา
ด้วยความเครียดแค้นที่สุมรุ มอยู่ในหัว
นับจากวันนั้นมา ผมเลือกใช้ชีวิตอยู่ในห้องเ ช่าหลังหนึ่งตามลำพัง
ยังดีที่มีเงินเหลืออยู่ในบ ัญชีเกือบหมื่น ซึ่งมันก็พอจะเป็นค่าใช้จ่า ยต่าง ๆ ได้บ้าง
แต่ผมก็ยังเฝ้าหางานทำอยู่ห ลายที่
แต่มาตกอยู่กับการเป็นนักแส ดงสมทบ
หรือที่ใคร ๆ เรียกกันติดปากว่า “ตัวประกอบ” เพื่อแลกกับเงินเพียงไม่กี่ ร้อย
แต่ผมก็ยังไม่ละทิ้งความฝัน ที่อยากจะเป็นนักเขียนหรอก
ผมเฝ้าฝึกฝีมืองานเขียนจนคิ ดว่าดีพอถึงได้ลองส่งไปลงยั งนิตยสารฉบับหนึ่ง
จนในที่สุดก็ได้รับการตีพิม พ์
ผมเริ่มมีความสุขกับการเขีย นหนังสือมากขึ้น
เมื่อความฝันของผมเป็นจริง
หนังสือเล่มแรกในชีวิตของผม พิมพ์เสร็จเป็นรูปเล่มเรียบ ร้อยแล้ว
ผมรับหนังสือจากพี่ใหม่มา เปิดออกดูทีละหน้า ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมจะมีโอ กาสแบบนี้จริง ๆ
นี่มันสุดยอดความฝันของผมเล ยครับพี่ ขอบคุณมากครับ
เอ้า!นี่หนังสือของนัทเก้าเ ล่ม พี่ให้นัทเอาไว้แจกเพื่อน ๆ
ถ้าไม่พอยังไงก็เข้ามาเอาให ม่ล่ะกัน พี่ใหม่หยิบห่อกระดาษยื่นให ้ผม และนี่เช็คเงินสดค่าเรื่อง
ขอบคุณมากครับ พี่ใหม่
ผมรับเช็คค่าความคิด ค่าน้ำหมึกของผมมาถือไว้ด้ว ยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
แต่ที่แน่ ๆ มันเต็มเปี่ยมจนล้นไปด้วยคว ามภาคภูมิ
มาถึงตอนนี้ผมมั่นใจได้แล้ว ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความ จริง ไม่ใช่ความฝัน
ผมอยากให้พ่อรู้เหลือเกินว่ าในที่สุดผมก็ทำความฝันของผ มได้สำเร็จ
ผมละภาพความหลังเก่า ๆ
ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร ์ด้วยการไปเดินเล่นที่ท่าน้ ำ
สายน้ำแห่งเจ้าพระยายังคงไห ลเวียนไม่ขาดสาย
ประกายแสงจากดวงอาทิตย์สะท้ อนผืนน้ำระยิบระยับ
เรือลำน้อย เรือลำใหญ่แล่นว่ายอย่างเช่ นเคย
ที่ตรงนี้ล่ะที่ทำให้ผมมีคว ามสุข รู้สึกสบายอกสบายใจทุกครั้ง
และมักจะได้คำตอบหรือแนวพล็ อตเรื่องอยู่เสมอ ๆ
วันนี้ผมก็หวังไว้เช่นนั้นเ หมือนกัน
เสียงเรียกเครื่องเพจเจอร์ท ำลายความเงียบนั้นลง
พ่อถูกรถชน พี่รีบมาด่วนนะ ผมกดข้อความจากน้องชายอ่านซ ้ำไปมา
ใจหนึ่งลังเลจะไปดีหรือไม่ด ี แต่ขาน่ะสิรีบก้าวออกไปก่อน โดยไม่รอคำตอบ
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ผมถามน้องชายเมื่อไปถึงโรงพ ยาบาล
ก็พ่อน่ะสิ ทำหนังสือหล่นกลางถนน เลยหยุดเก็บ ก็เลย
น้องชายพูดเสียงสั่นเครือ
แค่หนังสือเนี๊ยนะ เอามาแลกกับชีวิต พ่อนี่บ้าหรือเปล่า
ผมยังวายหยุดว่าพ่อ
ถ้าไม่ใช่หนังสือของพี่ พ่อก็คงไม่เก็บหรอก
คำพูดของน้องชายทำเอาผมอึ้ง ไปพูดไม่ออก
หนังสือของผม
เพราะหนังสือของผมเหรอ
พอพ่อรู้ว่า หนังสือของพี่วางแผง พ่อก็รีบไปซื้อทันที
พ่อบอกว่า…ไม่ซื้อไม่ได้… นี่ผลงานของลูก นี่ความฝันของลูก
และพ่อยังบอกอีกว่าพ่อจะซื้ อหนังสือของพี่ทุกเล่ม
มาถึงตรงนี้หยาดน้ำตาก็เริ่ มไหลเอ่อรื้นอยู่เต็มขอบตา
พี่รู้ไหมพ่อคิดถึงพี่มากแค ่ไหน พ่อคิดถึงพี่เสมอนะ
พ่ออยากให้พี่กลับมาอยู่ด้ว ย
พ่อยังบอกอีกว่า พ่อจะไม่บังคับอะไรลูก ๆ อีกแล้ว
ชีวิตเป็นลูกพ่ออยากให้ลูกเ ลือกเดินเอง
แต่พ่อจะคอยอยู่ข้างหลังคอย เป็นกำลังใจให้ในยามที่ลูกเ หนื่อยลูกท้อ
พ่อยังบอกอีกว่าพ่อเชื่อว่า ลูกสามารถทำความฝันของตนเอง เป็นจริงขึ้นได้อย่างมั่นคง
คำพูดของน้องชายทำเอาน้ำตาท ี่เต็มไหลอาบแก้มเมื่อครู่ไ หลอาบแก้มอย่างไม่รู้ตัว
ผมไม่เคยรู้สึกดีกับพ่อมาก่ อนอย่างนี้
ผมไม่เคยรู้สึกรักพ่อมาก่อน เท่าครั้งนี้
ถึงเวลานี้ผมได้แต่นั่งรอเว ลาที่ผมจะโผเข้าสวมกอดร่างข องพ่ออีกครั้ง
จะนานแค่ไหนไม่รู้
จะนานกี่ชั่วโมงไม่รู้
กว่าที่ประตูห้องฉุกเฉินนั่ นจะเปิดออก
แล้วผมจะกลับเข้าบ้านหลังนั ้นอีกครั้ง กลับเข้าไปสู่อ้อมแขนของพ่อ อีกครั้ง
และครั้งนี้มันคงทำให้ผมเขี ยนเรื่องสั้นได้ทันส่งต้นฉบ ับวันพรุ่งนี้แน่นอน
ผมตั้งชื่อเรื่องรอไว้ก่อนแ ล้วว่า ‘นิทานของพ่อ’
พ่อคนเดียวที่สอนให้ผมรู้จั กตัวเอง ให้ผมเข้มแข็ง
ให้ยืนหยัดได้ด้วยความฝัน สองแขนสองขาของตัวเอง
ผมอยากบอกว่า ผมรัก รักมาก อย่างที่ไม่เคยรักมาก่อน
และผมก็รักพ่อไม่น้อยกว่าที ่รักแม่หรอก
กาลหนึ่งนานมาแล้ว นานเท่าไหร่ไม่รู้ พ่อมักจะเริ่มต้นเรื่องอย่า
มีเจ้าหญิงอยู่องค์หนึ่ง เจ้าหญิงคนนี้เป็นคนขยัน ทำอาหารเก่ง ชอบทำงานบ้านเสมอ ๆ
เจ้าหญิงของพ่อมักจะเป็นคนท
เจ้าหญิงได้พบกับชายแปลกหน้
ในขณะที่เจ้าหญิงกำลังเก็บด
ผมพิมพ์มาถึงตรงนี้ ก็ต้องกด Delete ลบข้อความนั้นทิ้งเสียหมด
หลังจากที่ผมนั่งจ้องอยู่หน
แต่งานเขียนของผมก็ยังอยู่เ
ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีอะไรขยับเขยื้อนไปสักอ
ทั้ง ๆ ที่ผมจะต้องส่งต้นฉบับในวัน
แย่จริง ๆ สมาธิหายไปไหนหมดนะ
บรรยากาศ ภาพความหลังในวัยเด็กหายไปไ
- - นี่ผมคิดผิดหรือเปล่าหนอ? - -
ที่รับงานเขียนเรื่องสั้นเก
ก็เพราะคำว่า พ่อ นี่แหละที่ทำให้ผมเขียนไม่อ
ไม่รู้จะเขียนอะไร เพราะพ่อไม่เคยอยู่ในความทร
หรือเป็นฮีโร่เยี่ยงอย่างพ่
พ่อกับผมเป็นคนแปลกหน้าที่ต
พ่อยังเป็นคนทำลายครอบครัว ทำลายความรักที่แม่มีต่อพ่อ
จนแม่ทนไม่ไหวต้องหย่าร้างก
ผมอยากเรียนหนังสือ ผมชอบงานเขียนหนังสือ
ผมบอกกับพ่อในวันที่พ่อบอกใ
และออกมาช่วยกันทำงานที่โรง
แกจะเรียนไปทำไมนักหนา กิจการของพ่อก็มี
แล้วนายความฝันบ้า ๆ บอ ๆ ของแกอีก
ผมทิ้งมันไม่ได้ ผมทิ้งความฝันของผมไม่ได้หร
แต่แกต้องทิ้งมัน แกต้องมาช่วยฉันทำงาน พ่อขึ้นเสียงตอบกลับมา
พ่อ มันหมดสมัยที่พ่อจะบังคับลู
“แต่ฉันจะบังคับแก” พ่อยืนคำขาด
พรุ่งนี้แกต้องไปลาออก
ผมเกลียดพ่อ ผมเกลียดความคิดโง่ ๆ ของพ่อ
เกลียดการกระทำของพ่อ
ที่วัน ๆ มัวแต่นั่งทำงานงก ๆ พ่อไม่เคยสนใจผม
พ่อไม่เคยถามผมสักคำว่าผมต้
ฝ่ามืออันหนักอึ่งของพ่อกระ
แกออกไปแกออกไปจากบ้านของฉั
ดูแลตัวเองดี ๆ นะ ผมหันมาบอกน้องชายที่ยืนอยู
ก่อนที่ผมจะก้าวเดินออกจากบ
ด้วยความเครียดแค้นที่สุมรุ
นับจากวันนั้นมา ผมเลือกใช้ชีวิตอยู่ในห้องเ
ยังดีที่มีเงินเหลืออยู่ในบ
แต่ผมก็ยังเฝ้าหางานทำอยู่ห
แต่มาตกอยู่กับการเป็นนักแส
หรือที่ใคร ๆ เรียกกันติดปากว่า “ตัวประกอบ” เพื่อแลกกับเงินเพียงไม่กี่
แต่ผมก็ยังไม่ละทิ้งความฝัน
ผมเฝ้าฝึกฝีมืองานเขียนจนคิ
จนในที่สุดก็ได้รับการตีพิม
ผมเริ่มมีความสุขกับการเขีย
เมื่อความฝันของผมเป็นจริง
หนังสือเล่มแรกในชีวิตของผม
ผมรับหนังสือจากพี่ใหม่มา เปิดออกดูทีละหน้า ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมจะมีโอ
นี่มันสุดยอดความฝันของผมเล
เอ้า!นี่หนังสือของนัทเก้าเ
ถ้าไม่พอยังไงก็เข้ามาเอาให
ขอบคุณมากครับ พี่ใหม่
ผมรับเช็คค่าความคิด ค่าน้ำหมึกของผมมาถือไว้ด้ว
แต่ที่แน่ ๆ มันเต็มเปี่ยมจนล้นไปด้วยคว
มาถึงตอนนี้ผมมั่นใจได้แล้ว
ผมอยากให้พ่อรู้เหลือเกินว่
ผมละภาพความหลังเก่า ๆ
ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร
สายน้ำแห่งเจ้าพระยายังคงไห
ประกายแสงจากดวงอาทิตย์สะท้
เรือลำน้อย เรือลำใหญ่แล่นว่ายอย่างเช่
ที่ตรงนี้ล่ะที่ทำให้ผมมีคว
และมักจะได้คำตอบหรือแนวพล็
วันนี้ผมก็หวังไว้เช่นนั้นเ
เสียงเรียกเครื่องเพจเจอร์ท
พ่อถูกรถชน พี่รีบมาด่วนนะ ผมกดข้อความจากน้องชายอ่านซ
ใจหนึ่งลังเลจะไปดีหรือไม่ด
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ ผมถามน้องชายเมื่อไปถึงโรงพ
ก็พ่อน่ะสิ ทำหนังสือหล่นกลางถนน เลยหยุดเก็บ ก็เลย
น้องชายพูดเสียงสั่นเครือ
แค่หนังสือเนี๊ยนะ เอามาแลกกับชีวิต พ่อนี่บ้าหรือเปล่า
ผมยังวายหยุดว่าพ่อ
ถ้าไม่ใช่หนังสือของพี่ พ่อก็คงไม่เก็บหรอก
คำพูดของน้องชายทำเอาผมอึ้ง
หนังสือของผม
เพราะหนังสือของผมเหรอ
พอพ่อรู้ว่า หนังสือของพี่วางแผง พ่อก็รีบไปซื้อทันที
พ่อบอกว่า…ไม่ซื้อไม่ได้… นี่ผลงานของลูก นี่ความฝันของลูก
และพ่อยังบอกอีกว่าพ่อจะซื้
มาถึงตรงนี้หยาดน้ำตาก็เริ่
พี่รู้ไหมพ่อคิดถึงพี่มากแค
พ่ออยากให้พี่กลับมาอยู่ด้ว
พ่อยังบอกอีกว่า พ่อจะไม่บังคับอะไรลูก ๆ อีกแล้ว
ชีวิตเป็นลูกพ่ออยากให้ลูกเ
แต่พ่อจะคอยอยู่ข้างหลังคอย
พ่อยังบอกอีกว่าพ่อเชื่อว่า
คำพูดของน้องชายทำเอาน้ำตาท
ผมไม่เคยรู้สึกดีกับพ่อมาก่
ผมไม่เคยรู้สึกรักพ่อมาก่อน
ถึงเวลานี้ผมได้แต่นั่งรอเว
จะนานแค่ไหนไม่รู้
จะนานกี่ชั่วโมงไม่รู้
กว่าที่ประตูห้องฉุกเฉินนั่
แล้วผมจะกลับเข้าบ้านหลังนั
และครั้งนี้มันคงทำให้ผมเขี
ผมตั้งชื่อเรื่องรอไว้ก่อนแ
พ่อคนเดียวที่สอนให้ผมรู้จั
ให้ยืนหยัดได้ด้วยความฝัน สองแขนสองขาของตัวเอง
ผมอยากบอกว่า ผมรัก รักมาก อย่างที่ไม่เคยรักมาก่อน
และผมก็รักพ่อไม่น้อยกว่าที
..........................................................................................................
จงอย่าพัฒนาตัวเองด้วยการกด
...................................................................................................................
อ่านดีดี แล้วจะรู้ว่าอิฐสองก้อนในตั วเรา ว่ามันเป็นยังไงคะ
มีพระอยู่องค์หนึ่งท่านอยู่ ที่วัดแร้นแค้นมากๆๆ
ท่านต้องสร้างวัดเอง จึงเริ่มก่อกำแพง
ทั้งๆๆที่ท่านมะเคยทำเลยในช ีวิต
การก่อกำแพงที่คุณมองว่า แค่เอาอิฐวางเอาปูนใส่นั้น
แท้จริงแล้ว มันยากนะ เพราะว่าจะทำยังไงให้มันตรง
เท่ากันหมด พอพระท่านก่อกำแพงเสด ท่านเห๊นว่า
ตรงกลางของกำแพง มีอิฐอยู่ 2 ก้อนที่มันมะตรง
มันนูนออกมาจากอิฐก้อนอื่น ครั้นจะรื้อก้อมะได้
เพราะค่าใช้จ่ายมันแพง ทุกครั้งที่ญาติโยมมาที่วัด
อาตมาจะรู้สึกอับอาย มากเวลามีคนจ้องไปที่อิฐสอง ก้อนนั้น
จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายแก่คนนึงมาที่วัด แล้วมองไป
ที่กำแพงอันนี้ ชายแก่พูดว่า..กำแพงนี้สวยด ี
อาตมาถามเค้าด้วยความตกใจว่ า ลืมใส่แว่นมาเปล่า
คุณไม่เห๊นหรอว่ามันมีอิฐสอ งก้อนที่วางไม่ดีจนกำแพงนี้
ดูไม่ดี คำพูดที่ชายแก่ตอบอาตมามานั ้น ได้เปลี่ยนแปลง
ทัศนคติทั้งหมดของอาตมาชายแ ก่บอกว่า...ใช่
ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อ นนั้น แต่ผมก้อเห๊นด้วย
ว่ามีอิฐอีก 998 ก้อนก่อไว้ได้อย่างสวยงาม เปนระเบียบ
อาตมาถึงกับอึ้งทีเดียว นับเปนครั้งแรกในรอบหลายๆๆป ี
ที่อาตมามองเห๊นอิฐก้อนอ ื่นๆบนกำแพงนอกเหนือจาก
สองก้อนที่เปนปัญหา ตาของอาตมามืดบอดต่อสิ่งอื่ นทั้งหมด
เดวนี้เมื่ออาตมามองเห็นอิฐ ดีๆๆแล้ว
กำแพงนี้สำหรับอาตมาก้อไม่น ่าเกลียดอีกต่อไป
คนเราซักกี่คนที่ตัดสัมพันธ ์กะเพื่อน พี่ น้อง
เพียงเพราะเขาเพ่งมองแต่..อ ิฐที่ไม่ดีสองก้อนนั้น
ที่อยู่ในตัวคนอื่น ทั้งๆๆที่ในความเปนจริง มีทั้งอิฐที่ดี
และอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ เพียงแต่เรามองไม่เห๊นมันเท ่านั้น
แทนที่จะเหนสิ่งดีๆๆที่มีอย ู่ สายตาของเรากลับเพ่งมอง
จดจ่อเฉพาะสิ่งที่ผิดพลาด มันน่าเศร้าจริงๆ ที่หลายครั้ง
หลายหนเราได้ลงมือทำลาย กำแพงที่ดีลงไปจริงๆๆ
ที่มาttp://www.numwan.com/fw/ view.asp?GID=60
มีพระอยู่องค์หนึ่งท่านอยู่
ท่านต้องสร้างวัดเอง จึงเริ่มก่อกำแพง
ทั้งๆๆที่ท่านมะเคยทำเลยในช
การก่อกำแพงที่คุณมองว่า แค่เอาอิฐวางเอาปูนใส่นั้น
แท้จริงแล้ว มันยากนะ เพราะว่าจะทำยังไงให้มันตรง
เท่ากันหมด พอพระท่านก่อกำแพงเสด ท่านเห๊นว่า
ตรงกลางของกำแพง มีอิฐอยู่ 2 ก้อนที่มันมะตรง
มันนูนออกมาจากอิฐก้อนอื่น ครั้นจะรื้อก้อมะได้
เพราะค่าใช้จ่ายมันแพง ทุกครั้งที่ญาติโยมมาที่วัด
อาตมาจะรู้สึกอับอาย มากเวลามีคนจ้องไปที่อิฐสอง
จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายแก่คนนึงมาที่วัด แล้วมองไป
ที่กำแพงอันนี้ ชายแก่พูดว่า..กำแพงนี้สวยด
อาตมาถามเค้าด้วยความตกใจว่
คุณไม่เห๊นหรอว่ามันมีอิฐสอ
ดูไม่ดี คำพูดที่ชายแก่ตอบอาตมามานั
ทัศนคติทั้งหมดของอาตมาชายแ
ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อ
ว่ามีอิฐอีก 998 ก้อนก่อไว้ได้อย่างสวยงาม เปนระเบียบ
อาตมาถึงกับอึ้งทีเดียว นับเปนครั้งแรกในรอบหลายๆๆป
ที่อาตมามองเห๊นอิฐก้อนอ ื่นๆบนกำแพงนอกเหนือจาก
สองก้อนที่เปนปัญหา ตาของอาตมามืดบอดต่อสิ่งอื่
เดวนี้เมื่ออาตมามองเห็นอิฐ
กำแพงนี้สำหรับอาตมาก้อไม่น
คนเราซักกี่คนที่ตัดสัมพันธ
เพียงเพราะเขาเพ่งมองแต่..อ
ที่อยู่ในตัวคนอื่น ทั้งๆๆที่ในความเปนจริง มีทั้งอิฐที่ดี
และอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ เพียงแต่เรามองไม่เห๊นมันเท
แทนที่จะเหนสิ่งดีๆๆที่มีอย
จดจ่อเฉพาะสิ่งที่ผิดพลาด มันน่าเศร้าจริงๆ ที่หลายครั้ง
หลายหนเราได้ลงมือทำลาย กำแพงที่ดีลงไปจริงๆๆ
ที่มาttp://www.numwan.com/fw/
............................................................................................................







ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น